Amaç: Bu çalışmanın amacı migren ve gerilim tipi baş ağrısı (GTBA) olan bireyleri ağrı, fiziksel aktivite düzeyi ve temporomandibular bozukluk şiddeti açısından karşılaştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya katılan 18-45 yaş arasındaki bireyler (n=48) nörolog tarafından migren veya GTBA tanısı konularak iki gruba ayrıldı. Ağrı şiddeti Vizüel Analog Skalası (VAS) ile, baş ağrısı etki düzeyi Baş Ağrısı Etki Testi (HIT-6) ile, basınç-ağrı eşiği J-Tech Dijital Algometre cihazı ile, fiziksel aktivite düzeyi Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-Kısa Form (UFAA-KF) ile ve temporomandibular bozukluk şiddeti Fonseca Anamnestik İndeksi (FAİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Migren ve GTBA tanısı konulan bireyler arasında baş ağrısı şiddetinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Trapezius ve suboksipital kasların bilateral olarak değerlendirilen basınç-ağrı eşiği ölçüm değerleri iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermedi (p>0.05). Migren tanısı konulan bireylerin ortalama HIT-6 skorunun GTBA tanısı konulan bireylerden daha yüksek olduğu bulundu (p=0.003). Migren tanısı konulan bireylerin temporomandibular bozukluk şiddeti düzeyinin GTBA tanısı konulan bireylerden daha yüksek olduğu bulundu (p=0,002). Fiziksel aktivite düzeyi açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Sonuç: Bu bulgular, hasta sonuçlarını iyileştirmek için hem birincil semptomları hem de komorbid durumları ele alan bütünsel bir baş ağrısı yönetimi yaklaşımının önemini vurgulamaktadır. Migren ve GTBA’lı bireylerde baş ağrısı etki düzeyinin ve temporomandibular bozukluk şiddetinin belirlenmesi, fizyoterapistlerin optimum sonuçlara ulaşmalarına yardımcı olabilir ve baş ağrısına yönelik proaktif yaklaşımların geliştirilmesine katkı sağlayabilir.
Objective: The aim of this study was to compare individuals with migraine and tension-type headache (TTH) in terms of pain, physical activity level and severity of temporomandibular disorder. Method: Individuals (n=48) between the ages of 18 and 45 who participated in the study were divided into two groups by being diagnosed with migraine or TTH by a neurologist. Pain severity was evaluated with the Visual Analogue Scale (VAS), headache impact level with the Headache Impact Test (HIT-6), Pressure-Pain Threshold (PPT) with the J-Tech Digital Algometer device, physical activity level with the International Physical Activity Questionnaire-Short Form (IPAQ-SF), and temporomandibular disorder severity with the Fonseca Anamnestic Index (FAI). Results: There was no statistically significant difference in headache severity between individuals diagnosed with migraine and TTH (p>0.05). PPT measurement values of the trapezius and suboccipital muscles evaluated bilaterally did not show a statistically significant difference between the two groups (p>0.05). The average HIT-6 score of individuals diagnosed with migraine was found to be higher than individuals with TTH (p=0.003). The temporomandibular disorder severity level of individuals diagnosed with migraine was found to be higher than individuals diagnosed with TTH (p=0.002). There was no statistically significant difference between the groups in terms of physical activity level (p>0.05). Conclusion: These findings highlight the importance of a holistic approach to headache management, addressing both primary symptoms and comorbid conditions, to improve patient outcomes. Determination of headache impact level and temporomandibular disorder severity in individuals with migraine and TTH may help physiotherapists to achieve optimal results, and may contribute to the development of proactive approaches to headache.
