Akademik Veri Yönetim Sistemi
Elis, Ankara, 2010
Günümüz modern insanı, ileri teknoloji aletleriyle örülü çevresinde, büyük metropollerin karmaşık sanallığında yaşamaktadır. Bilim ve teknoloji bize evrenin başlangıç koşullarını bildirirken veya evrenin derinliklerindeki kozmik sistemlerin nitelikleri hakkında bilgi verirken, insanın gerçek evren yerine sanal dünyaya olan aidiyeti artarak devam etmektedir. Modern toplumlarda yükselerek ortaya çıkan psikolojik bozukluklar ve intihar vakaları, hayatımızın anlamının ve değerinin ne olduğu sorusunu bize sıklıkla sordurmaktadır. Yine son birkaç yüzyılda artarak devam eden insan kaynaklı çevre sorunlarının yaşamı tehdit eden bir boyuta ulaşması, insanın evrendeki yeri, rolü, anlamı ve diğer türlere, çevresine ve gelecek kuşaklara yönelik sorumluluğu gibi sorunların önem kazanmasına neden olmaktadır. Globalleşen ve insan olmanın ortak bilincine doğru yönelen medeniyetimiz, sorunlarına yine kendi yetilerinin yardımıyla, yeni bir çıkışla çözüm bulmak durumundadır. Ancak bu şekilde tüm felsefi, bilimsel birikimlerimizin, makro veya mikro kozmosu bilmemizin, genetik şifreleri çözmemizin veya uzaya yaptığımız yolculukların, insan yaşamı için bir anlamı olacaktır. Bu çözüm arayışları doğrultusunda, öncelikle yukarıdaki sorunların ortaya çıktığı alan(lar)ın belirlenmesi önem arzetmektedir. Bize göre bu alanı insan-evren ilişkisi oluşturmaktadır. İnsanın içinde yaşadığı evrenle olan birlikteliği, yabancılaşması, doğal yaşamın döngüsüne zarar vermesi, doğal yaşamdan yararlanması, kendisinin ve yaşamın anlamını kozmosta bulması ya da yitirmesi insan-evren ilişkisinin nasıl ve ne şekilde kurulduğu ya da anlamlandırıldığı ile yakından ilişkilidir. Günümüze kadar devam eden süreçte felsefe, evreni araştıran bilimin ulaştığı sonuçlara farklı anlamlar yükleyerek insan-evren ilişkisini kimi zaman bir birliktelik, kimi zaman da bir ayrılık ve yabancılaşma olarak anlamlandırmıştır. Kopernik devriminden sonra insan-evren ilişkisini belirlemede fizik bilimi etkin bir rol oynamıştır. 20. yüzyılın başından itibaren fizikte birbiri ardına çıkan pek çok yeni buluş, nesnel gerçekliğin ne olduğu ya da nasıl algılanması gerektiği sorununu ortaya koymuştur. Bu köklü değişim sürecinde 1950'li yıllardan bu güne IV değin ortaya çıkan bir dizi yeni fiziksel gelişme yeryüzünde ortaya çıkan hayat fenomeninin kozmosdan bağımsız ve ayrı olarak ele alınamayacağını, yaşamın, tüm kozmosun buna uygun olması/bunu gerektirmesi ile ancak var olabileceği sonucuna ulaşmıştır. Fizik bilimi kozmosla insan arasındaki bu ilişkiyi Antropik ilke adı altında belirleme gereği duymuş, böylece insan ile evren, evren ile de insan arasındaki ilişkiyi ontolojik bir nedensellik ve epistemolojik bir algılama olarak tanımlamıştır. Antropik ilke 80'li yıllardan bu yana bilim ve felsefe dünyasında sıklıkla tartışılan, üzerine yorum ve değerlendirmeler yapılan önemli bir argüman olmuştur. Bu doğrultuda Din felsefesinde Antropik ilke klasik dizayn argümanın yeni versiyonu olarak kabul görmektedir.
Today's modern human lives in the complex virtuality of large metropolises, surrounded by advanced technological devices. While science and technology inform us about the initial conditions of the universe or provide information about the properties of cosmic systems in the depths of the universe, humanity's attachment to the virtual world rather than the real universe continues to grow. The psychological disorders and suicide cases that have emerged and increased in modern societies frequently prompt us to ask ourselves what the meaning and value of our lives are. Similarly, the escalation of human-induced environmental problems over the last few centuries to a life-threatening dimension has led to the emergence of issues such as humanity's place, role, and meaning in the universe, as well as its responsibility towards other species, its environment, and future generations. Our civilization, which is globalizing and moving towards a common consciousness of being human, must find solutions to its problems with its own capabilities, in a new way. Only in this way will all our philosophical and scientific knowledge, our understanding of the macro or micro cosmos, our decoding of genetic codes, or our journeys into space have meaning for human life. In pursuit of these solutions, it is important to first identify the area(s) where the above problems arise. In our opinion, this area is the relationship between humans and the universe. Humanity's coexistence with the universe in which it lives, its alienation, its damage to the cycle of natural life, its exploitation of natural life, its finding or losing the meaning of itself and life in the cosmos are closely related to how the human-universe relationship is established or interpreted. Throughout the process that has continued to the present day, philosophy has interpreted the human-universe relationship by assigning different meanings to the results achieved by science in its exploration of the universe, sometimes as a relationship of unity, sometimes as one of separation and alienation. After the Copernican revolution, physics played an active role in determining the relationship between humans and the universe. From the beginning of the 20th century, many new discoveries in physics, one after another, raised the question of what objective reality is or how it should be perceived. In this process of radical change, a series of new physical developments that emerged from the 1950s to the present day have led to the conclusion that the phenomenon of life on Earth cannot be considered independently and separately from the cosmos, and that life can only exist if the entire cosmos is suitable for it/requires it. The science of physics felt the need to define this relationship between the cosmos and humans under the name of the Anthropic Principle, thus defining the relationship between humans and the universe, and between the universe and humans, as ontological causality and epistemological perception. Since the 1980s, the Anthropic Principle has been a frequently debated and commented-on argument in the worlds of science and philosophy. In this context, the Anthropic Principle is accepted in the philosophy of religion as a new version of the classical design argument.