Research Information System
TAF PREVENTIVE MEDICINE BULLETIN, vol.8, no.2, pp.139-146, 2009 (Peer-Reviewed Journal)
AMAÇ: Bu çalışma, kendi evinde yaşayan yaşlı bireylerin algıladıkları sosyal destek faktörlerini, depresif
belirti sıklığını araştırmak ve sosyal destek ile depresif belirti sıklığı arasındaki ilişkiyi ortaya koymak
amacıyla yapılmıştır
YÖNTEM: Araştırma tanımlayıcı nitelikte bir çalışmadır. Veriler 1 Şubat- 20 Mayıs 2007 tarihleri
arasında toplanmıştır. Bu çalışma Samsun il merkezinde bulunan Alanlı Köyünde ailesiyle ya da yalnız
yaşayan 65 ve üzeri yaştaki bireylerle yapılmıştır. Çalışma grubu kendi evinde yaşayan 62 bireyden
oluşmuştur. Veriler üç ayrı form kullanılarak elde edilmiştir: 1. Sosyo-Demografik Bilgi Formu, 2. Çok
Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği, 3. Geriatrik Depresyon Ölçeği. Verilerin değerlendirilmesinde
tanımlayıcı istatistiklerle birlikte, normal dağılım gösteren veriler için t testi ve korelasyon analizi, normal
dağılım göstermeyen verilerde ise Mann Whitney U (U) ve Kruskall Wallis (KW) testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Yaşlıların yaş ortalamaları 71,74±5,72 yıldır. Yaşlıların % 48,4’sı erkek, %51,6’sı
kadındır. Çalışmada Samsunda kendi evlerinde aileleriyle veya yalnız başlarına yaşayan 65 yaş üzeri
bireyler geriatrik depresyon ölçeği (GDÖ) ve algılanan aile desteği ölçeği ile tarandı. Yaşlıların
GDÖ'nden aldıkları ortalama puan 11,09± 6.,20 idi. Yaşlıların günlük işlerini yapabilme ve sigara içme
durumları ile depresyon durumları arasında ilişki saptanmıştır. Evde yaşayanların yaşlıların “%37,1’inde
eşik üstü depresif belirti sıklığı saptanmış ve depresyonla algılanan sosyal destek arasında anlamlı bir
ilişki (r=-,237) bulunmamıştır.
SONUÇ: Bu araştırmada, yaşlılarda depresif belirtilerin az görüldüğü ve sosyal destek algısının yeterli
olduğunu bulunmuştur.