The Ottoman State started its attempts to change fundamentally in education
during the Tanzimat Reform Era. During this period, the requirement for
improvement in education was widely accepted throughout the country. In the
discussions at which stage the improvement would begin, the Ottoman Junior High
School-rushdiyes came to the fore in order to provide the educated masses required
for the implementation of innovations in other fields. The opening and dissemination
of these schools were similar to the process of implementing decisions for the overall
education. It was in the reign of Abdulhamid the Second especially in the 1869
Maarifi Umumiye Ordinance, the application and dissemination of the
comprehensive decisions regarding education. Like other schools in Shkodra, the
number of rushdiyes increased during this period. The quality of education was tried
to be improved with the changes in the Ottoman Junior High Schools’ programs.
However, rushdiyes could not reach the desired level in Shkodra. The financial
difficulties experienced by the province were caused this. In addition, difficulties in
obtaining teachers were also important. It was difficult to produce graduates at the
desired level in schools that provided new style education with teachers who applied
traditional education methods. The supervision of the student presence in these
schools and the regular implementation of the curriculum had not been made
sufficiently either. As a matter of fact, the necessary sanctions were not applied
against the irregularities that observed during the inspections. The clearest indication
of this was that teachers who did not fulfill their duties properly continued to work.
Osmanlı Devleti eğitimde temelden değişiklik teşebbüslerine Tanzimat
Devri’nde başlamıştır. Bu dönemde ülke genelinde eğitimde ıslah gereği yaygın bir
şekilde kabul edilmiştir. Islahın hangi kademeden başlayacağı tartışmalarında diğer
alanlardaki yeniliklerin tatbiki için gerekli eğitimli kitlenin de temini amacıyla
rüşdiyeler öne çıkmıştır. Rüşdiyelerin açılması ve yaygınlaştırılması eğitimin geneli
için alınan kararların uygulanması sürecine benzerdi. Özellikle 1869 Maarif-i
Umumiye Nizamnamesinde eğitime dair alınan etraflı kararların tatbiki ve
yaygınlaşması II. Abdülhamid Devri’nde olmuştur. İşkodra’da diğer okullar gibi
rüşdiyelerin sayısı bu dönemde artmıştır. Rüşdiye programlarındaki değişikliklerle
eğitimin niteliği de yükseltilmeye çalışılmıştır. Ancak rüşdiyeler İşkodra’da istenilen
düzeye gelememiştir. Bunda mali açıdan vilayetin yaşadığı zorluklar etkiliydi. Ayrıca
öğretmen teminindeki zorluklar da önemliydi. Geleneksel eğitim metotlarını tatbik
eden öğretmenlerle yeni tarzda eğitim veren okulların istenilen seviyede mezun
vermesi zordu. Bu okullardaki öğrenci varlığının ve müfredatın düzenli bir şekilde
tatbik edildiğinin denetimi de yeterince yapılmamıştır. Nitekim denetimlerde görülen
usulsüzlüklere karşı gerekli yaptırımlar tatbik edilmemiştir. Görevini gerektiği gibi
yapmayan öğretmenlerin işlerine devamı bunun en açık göstergesiydi.