In the hijri VI. century books were written in different disciplines of Islamic sciences. The number of poems written in this field has gradually increased. Likewise, the tradition of producing poetic texts is seen as a rich literature to facilitate teaching activities in the field of rasm al-mushaf. As a matter of fact, many works in the history of Islamic education have been memorized with the assumption that memorization is a part of education. One of the important ones in this poetry literature is Ebu Muhammed Kasım b. Firruh al-Shatıbi’s (ö. 590/1194) ‘Akeelah al-atrab al-kasaid fi esne’l-mekasıd. Hz. Osman period istinsah activities are very important in terms of rasm al-mushaf. Many works, especially ‘Akeelah al-atrab al-kasaid, reveal this situation. ‘Akeelah al-atrab al-kasaid is one of the works carried out to convey the words of Qur’an to the present day in terms of both its vocalization and writing. The formation of an important tradition of commentary on this work shows that this work deserves to be examined. In this study, ‘Akeelah al-atrab al-kasaid, which is written on the vocalization and writing of the text of Qur’an and memorized around a part of the teaching processes carried out for the science of rasm al-mushaf, will be examined. In this context, al-Mukni‘ fi resmi mesahif al-emsar, which was written by Ebu Amr Dani because it is the main basis of the work, will also be emphasized. In addition, the annotations of ‘Akeelah al-atrab al-kasaid, which are obligatory to be consulted, will be briefly introduced.
Hicrî VI. asırda İslâmî ilimlerin farklı disiplinlerine dair kaleme alınan manzûm eserlerin sayısı giderek artmıştır. Nazım formunda metin üretme geleneği, İslâmî ilimlerin pek çok alanında olduğu gibi resmü’l-mushaf sahasında da tedris faaliyetlerini kolaylaştırmaya yönelik olarak zengin sayılabilecek bir literatür şeklinde tezahür etmiştir. Nitekim İslâm eğitim tarihinde pek çok eser ezber olgusunun eğitim-öğretimin bir parçası olduğu kabulüyle ezberlenegelmiştir. Bu manzûm telifâtın önemli ürünlerinden biri de Ebû Muhammed Kâsım b. Fîrruh eş-Şâtıbî’nin (ö. 590/1194) kaleme aldığı ‘Akîletü etrâbi’l-kasâid fî esne’l-mekâsıd adlı çalışmadır. Hz. Osman dönemi istinsâh faaliyetlerinin resmü’l-mushaf ilmi açısından ne derece ehemmiyet arz ettiğini ‘Akîletü etrâbi’l-kasâid fî esne’l-mekâsıd başta olmak üzere pek çok eser ortaya koymaktadır. Gerek telaffuzu gerekse imlâsı açısından Kur’ân kelimelerinin günümüze salimen ulaştırılması adına gerçekleştirilen çalışmalardan biri olan bu eser, üzerinde önemli bir şerh geleneğinin teşekkül etmesi itibarıyla incelenmeyi ziyadesiyle hak etmektedir. Bu makalede, Kur’ân metninin telaffuzu ve imlâsı üzerine telif edilen, resmü’l-mushaf ilmine yönelik olarak yürütülen tedris süreçlerinin bir parçası etrafında ezberlenegelen ‘Akîletü etrâbi’l-kasâid incelenecektir. Bu bağlamda manzûmenin asıl dayanağı olması münasebetiyle Ebû Amr ed-Dânî’nin kaleme aldığı el-Mukni‘ fî resmi mesâhifi’l-emsâr üzerinde de durulacaktır. Ayrıca ‘Akîletü etrâbi’l-kasâid’in anlaşılması için başvurulması zorunluluk arz eden şerhleri de kısaca tanıtılacaktır.