Amaç: Sarkopeni geriatrik olgularda yineleyen düşmeler, mobilizasyon kısıtlılığı, depresyon, morbidite ve mortalite riskinde artış ile ilişkilidir. Obezite ile sarkopeni birlikteliğinde kırılganlık ve dizabilite riskinin daha fazla arttığı bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, geriatrik olgularda obezite ve sarkopenik obezitenin fonksiyonellik, geriatrik sendromlarla ilişkisinin araştırılmasıdır. Yöntem: Geriatri kliniğine başvuran ve kapsamlı geriatrik değerlendirme yapılmış, dosya kayıtlarına ulaşılan toplam 432 hasta çalışmaya dâhil edildi. Tüm hastaların biyoimpedans analizi ile elde edilen iskelet kas kütlesi, 4 metre yürüme testi ile yürüme hızları, el dinamometresi ile kas gücü ölçümleri kaydedildi. Sarkopeni tanısı Geriatrik Olgularda Avrupa Sarkopeni Çalışma Grubu kriterlerine göre konuldu. Ayrıca vücut kitle indeksi >30 kg/m2 olan hastalar obez kabul edilerek, sarkopenik obezite ve non-sarkopenik obezite şeklinde iki gruba ayrıldı.Bulgular: Hastaların %69,9’u kadındı, ortalama yaş 75,40±7,35 olarak hesaplandı. Bütün katılımcıların %20,4’ü sarkopenik obezite (n=88), %22,5’i non-sarkopenik obezite (n=97) ve geri kalanı sarkopeni ve obezitesi olmayan kontrol grubundan (n=246) oluşuyordu. Sarkopenik obez hastalarda yaşın daha yüksek ve hipertansiyonun daha sık olduğu belirlendi. Obez hastalarda düşme ve üriner inkontinansın daha sık olduğu görüldü (p<0,05). Kognitif test skorları, denge ve yürüme skorları, günlük yaşam aktiviteleri ve nutrisyonel skorlar sarkopenik obezite grubunda diğer iki gruba göre daha kötü olarak saptandı (p<0,05).Sonuç: Yaşlı olgularda sarkopeni ve obezite birlikteliği hastalarda daha kötü fonksiyonellik ve kognitif fonksiyonlarla ilişkilidir. Bu nedenle, obez olgular sarkopeni açısından değerlendirilmeli ve gerekli müdahaleler erken dönemde yapılmalıdır.
Objective: Sarcopenia is associated with recurrent falls, limited mobilization, depression, increased risk ofmorbidity and mortality in geriatric patients. It has been reported that the risk of frailty and disability increasesmore when obesity and sarcopenia coexist. The aim of this study is to investigate the relationship between obesityand sarcopenic obesity with functionality and geriatric syndromes in geriatric patients. Methods: A total of 432 patients underwent a comprehensive geriatric assessment and whose file records werereached were included in the study. Skeletal muscle mass obtained by bioimpedance analysis, walking speed witha 4-meter walking test, and muscle strength measurements with a hand dynamometer were recorded in allpatients. The diagnosis of sarcopenia was made according to the criteria of the European Working Group onSarcopenia in Older People. In addition, patients with a body mass index> 30 kg / m2 were considered obese anddivided into two groups as sarcopenic obesity and non-sarcopenic obesity. Results: 69.9% of the patients were women, the mean age of them was calculated as 75.40±7.35. 20.4% of allparticipants were sarcopenic obesity(n = 88), 22.5% were non-sarcopenic obesity (n=97) and the rest were from thecontrol group without sarcopenia and obesity (n=246). It was determined that age was higher and hypertensionwas more common in sarcopenic obese patients. It was observed that falls and urinary incontinence were morecommon in obese patients (p <0.05). Cognitive test scores, gait and balance scores, activities of daily living andnutritional scores were found to be worse in the sarcopenic obesity group compared to the other two groups(p<0.05). Conclusion: The association of sarcopenia and obesity in elderly patients is associated with poorer functionalityand cognitive functions in patients. Therefore, obese cases should be evaluated in terms of sarcopenia andnecessary interventions should be made in the early period.
